Hindi Titigil Hanggang Mismong Kabiguan na ang Mapagod

Hindi nalang didilat
para di maliwanagan.
Hahayaang tunaw ang puso
para di na mapakinabangan.
Tumuloy man ang oras
sa kanyang nakagawian.
Mundo ko’y mananatiling nakatigil
para ‘yong maabutan.

Pang-unawa,
Minsan kulang, mas madalas wala.
Sa mundong uso ang kanya-kanya.
Biyaya ang mayroong pamilyang
palaging sa’ti’y nagpaparaya.

Di matatabunan ng kontrobersiya
ang kanilang pusong nagsasakripisyo.
Sa larangang nagmumulat ng konsensya
minsa’y pagdadamutan pa ng saludo.
Dedikadong gumabay at umunawa
kahit pa minsa’y kulang sa benipisyo.…

Nangangarap lang
maging masaya.
Pursigidong lahat ay itaya.
Sa pangarap nilaan ang mata.
Ang ngayon ay binabalewala.
Nakalimutang walang kontrata
na magbabalik sa lumipas na.
Kung nakuntento na nga lang sana

Puro negatibong sagot
sa mga tanong na “bakit?”.
Dating malaya sa poot
ngayo’y galit ang nalapit.
Mundong nabagal ang ikot
kapag tangan mo ang sakit.
Pangambang magpapalungkot
hanggang mawala …

Pinili ko na lamang lumingon
para di na tumulo ang luha.
Pagod na sa nagawang delusyon
na magiging pag-ibig ang awa.
Ilang sampal ng realisasyon
bago natantong walang pag-asang,
mabago ng dalangin ang taong
hin…

Sugat-sugat sa
nilalakarang daan.
Tinitiis, hapdi ng
bubog ng nakaraan.
Kung sa pagtapak
manhid na ang isipan.
Sa sumbat, puso’y
di makapagbingi-bingihan.

Nagigipit sa maibibigay
pero hindi sa maiaambag.
Di gaanong pinalad sa buhay
ngunit kung pakikisama’y palag.

Sinusulit na
ang mga pagkakataon
dahil bawas na
ang ingay pag may okasyon.
Dapat pinapahalagahan
ang kahapon
dahil hindi laging
kakampi ang panahon.

Singganda ng bulaklak
ang iyong ngiti.
Kumupas ma’y
laging nakabibighani.
Laging hinahanap-hanap
sa pag-uwi.
Pangakong iingatan
hanggang sa huli.

Tila yata nakasanayan na
ng bagong mundo
na mamunghi sa nagkamali.
Tunay na mabisang patibong
sa matatalino,
para nga daw magtrend sandali.
Sumisipag ba
maghanap ng dahilan ang tao
pag may tatapakang kauri…

Hindi na mauubusan
ng dahilang ngumiti
ang taong
masayang nagpapahalaga sa kapwa.

Habang unti-unting
sinisingil ng pagtitimpi
ang mga
mapang-abuso sa mga mahihina.

Dumilim na ang kulay ng kwartong
pinagtataguan ko ng lungkot.
Ngunit payapa pa rin ang pusong
magkulong at takasan ang takot.
Naduwag sa mga pagkabigong
hindi na mahanapan ng sagot.
Papalinlang nalang sa ilusyong

Tila pumayapa ang hangin
dahil sa iyong lambing.
Gumaan na ang paghinga’t
humina na ang pagdaing.
Nagising sa bangungot na
puno ng alalahanin.
Nagkulay sa mundo kong
mag-isang kailangang tawirin.

Tumitingin sa bituin
kapag nalulungkot.
Tila sabik sa liwanag
dahil nalulugmok.
Sa pagkabigo umaasang
may mag-aabot
sa kamay na kapag masaya’y
nakakalimot.