Kahit Kaunti Lang Naman Po, Makabawi lang sa Pamilya

Subukan mo pa rin.
Dahil may sapat na oras ka
para sulitin ang regalo ng Panginoon.
Huwag na huwag mong sasayangin.

Pagod sa pag-abot ng
mga pangarap.
Pero sa pamilya’y
nakangiti pa ring haharap.
Dahil,
Kahit madalas bigo
sa tinatahak.
Andyan silang
unang nagbibigay lakas at yakap.

Di alintana ang pagod
sa maghapong pagkayod.
Walang wala yun
kumpara sa nadaramang bagot.
Kalungkuta’y kaydalas
makapanghina ng loob.
Kapit sa Panginoon
upang maibsan ang takot.

Panginoon, Yakapin Mo po kaming
mga nagsisiksikan sa lamig.
Bigyan ng lakas upang
harapin ang daluyong ng langit.

Nalilito dahil
puro pagkukulang.
Kahit anung pilit,
bigo pa rin sa inaasam.

Nangangarap,
na kahit simpleng buhay lang.
Masabi lang na nakasabay
para di husgahan.

Kapag ramdam kong hindi patas
ang mundo,
inaalala ko ang mga ngiti mo.

Hindi man panalo sa araw na ito
alam kong sa susunod, kakayanin ko.

Dahil sa pag-uwi,
ang yakap mo ang premyo ko.

May biyayang sigla
ang unang araw ng panibagong buwan.
Sabik na kong kalimutan
ang mga mali nung nakaraan.

Hiling po’y kaunting kapanatagan ng loob.
Upang maibsan ang lungkot na dulot ng pagod.
Sa mga pagsubok na parang nakakalunod.
Dalangin po naming, ang nais Mo ang masunod.

O kaya minsan po’y umambon ng unli saho…

Dahil sa tuwing
kakapit Sayo ng mahigpit.
Nadarama ng buo
ang biyaya ng langit.

Limot ko ang layo,
ang lungkot ay nawawaglit.
Saglit kong panalangin,
ligaya ang kapalit.

Malungkot na
ang himig ng ulan.
Bawat patak
ay nagpapaalala ng iyong pag-iwan.
Mga pangako mong
inanod lang.
Sana sa pag-araw,
madali na rin kitang malimutan.

Salamat po sa linggong
may biyayang pahinga.
Malungkot ma’t
malayo sa mahal kong pamilya.
May ngiti ko pa ring haharapin
ang umaga.
Para sa pangarap,
buhay lagi ang pag-asa.

Humihina na ko,
hindi ko na kayang matulog
ng lagpas 720 minuto. -sad-

Panibagong umagang may lungkot,
papawiin nalang uli sa pagkayod.
Takasan ang sakit at magpagod.
Para tulog nalang luluha sa kumot.

Panginoon,
hindi naman ako sumusuko.
Minsa’y mahina’t
natatakot lamang mabigo.
Ngunit buo ang tiwala
sa Iyong pangako.
Nakangiti pa ring sasabay sa alimpuyo.

Sa mga araw na
di umaayon ang tadhana.
Nakapikit kong iniisip
ang yong paalala.
Na NGUMITI PA RIN
at WAG MAWALAN NG PAG-ASA.
Dahil minsan,
hindi talaga parating masaya.
Basta huminga ng malalim
at mag…