Napapawi ng Inaasam na Ngiti ang mga Pangit na Sandali

Tila pumayapa ang hangin
dahil sa iyong lambing.
Gumaan na ang paghinga’t
humina na ang pagdaing.
Nagising sa bangungot na
puno ng alalahanin.
Nagkulay sa mundo kong
mag-isang kailangang tawirin.

Tumitingin sa bituin
kapag nalulungkot.
Tila sabik sa liwanag
dahil nalulugmok.
Sa pagkabigo umaasang
may mag-aabot
sa kamay na kapag masaya’y
nakakalimot.

Iniwan ang nakasanayan
para baguhin ang kahapon.
Umaasang matatakasan
ang panghuhusga’t panghahamon.
Pagpipilitang masabayan,
ang masasakit na desisyon.
Bulag man sa kahihinatnan,
buo naman ang tiwala sa …

Talo na sana ako,
kung sinukuan ko
ang PANANALANGIN.
Buti may Panginoong,
KUMAKAMPI
sa may mabuting hangarin.

Kung natakot ka sana sa karma,
hindi ka maiiwang mag-isa.
Kung dati palang dininig mo na
ang kaniyang pagmamakaawa.
Tangan mo pa rin sana
ang dalangin nya.

Salamat July
sa mga natutunan ko.
Magkikita tayong muli,
pero wag ka nang magsama
ng bagyo.

Gusto ko bago
para sa mga anak ko.
Para masabik sila
sa mga araw na ganito.
Hindi naman siguro yabang
ang tawag dito.
Kung para sa pangarap at ngiti nila'y
talagang pag-iipunan ko.

Kapag walang bilang
ang pinaghirapan.
Tumingin nalang
sa iyong natutunan.
Sa mundong minsa’y
normal lang maglamangan.
Sana’y patuloy ka pa rin
sa patas na laban.

Nagiging espesyal ang Linggo,
kapag sinama mo ang pamilya at
ang Panginoon sa pahinga mo.

Alam nating malupit
magturo ang TADHANA.
Ngunit tuloy pa rin tayo
sa PAGBALEWALA.
BULAG sa
sugat ng kalikasang lumalala.
MANHID sa pag-akalang
WALA NANG MAGAGAWA.

Magsawalang-kibo,
dahil sanay na ring mabigo.
Magpapakumbaba,
dahil yun lang ang magagawa.
Magbakasakali,
aasang maging ayos muli.
Makakalimutan,
na may panahong
ika’y minamahal at iginagalang.

Mas bumigat ang pagtapak
sa daang pinangarap nating dalawa.
May lungkot na nga’t pag-iyak
ngunit tuloy pa rin sa nasimulan na.
Dalangin nalang sa sulok
na kahit sa panaginip, makita ka.

Masambit ko man lang…

Tila malungkot din ang ulan
kapag napadpad siya
sa hindi siya mapapakinabangan.
Parang puso kapag iniwan,
takot ng magtiwala’t
ayaw ng maligo pag nasa bahay lang.

Nakakatamad
kapag tahimik,
kapag mainit,
kapag wala ka sa tabi
na nagpupumilit.
Pangitiin ang tulad kong
palaging magulo ang pag-iisip.
Nakakatamad.

Bihira lang akong magsimba.
Pero pag ako nagdasal, lahat damay
sa hiling na kapayapaan at grasya.
Miss Universe mindset ba.